Beerlovers weten als geen ander dat de menselijke geest soms vreemde kronkels maakt. Zeker onder de invloed van meerdere dosissen van het betere gerstenat lijken sommige ideeën veel beter dan ze dat zouden zijn met een nuchtere, kritische blik. Wij vragen ons dan ook dikwijls af, als we door rekken prachtig bier snuisteren, hoe sommige brouwers de namen voor hun bieren verzinnen. En daar dikwijls zo de bal mee misslaan dat die bal in nieuwe regionen van onnozelheid terechtkomt. Of hoe ze hun met bloed, zweet en tranen (niet letterlijk, meestal) gebrouwen vocht verpakken in de meest afschuwelijke combinatie van schreeuwerige kleuren, domme tekeningen of tot-moordneiging-inspirerende lettertypes. Het gaat zo ver dat je dat bier dan gewoon al niet meer wil proeven. En dat is jammer. Want vaak zitten er echt wel parels tussen de zwijnenstal van flauwitudes en lelijkheid. En daarvoor zijn de Beerlovers er. Om u die parels te doen ontdekken. Een line-up met slechte namen en idiote etiketten.

Palm Hop Select, Palm Breweries, 6% alc. Vol

Om mee te starten eentje die eigenlijk niet in de reeks past. We kregen de kans van Palm om hun nieuwst telg aan de kritische tong van onze Beerlovers aan te bieden. Deze extra gehopte versie van de normale Palm kreeg een infusie door dry-hopping van Hallertau-Mittelfrüh die de trekpaardjongens zelf aanplantten en oogstten in Steenhuffel. Het resultaat mag er volgens onze bescheiden mening zijn. Deze Hop Select is veel frisser dan de gewone. Als je er op dit moment in slaagt je een zonnig terras voor de geest te halen, staat daar bijna vanzelf zo’n mooi glas Hop Select voor je. Wij voorspellen, als het weer mee zit, dat dit een perfecte doordrinker wordt voor het warme seizoen (eerste vooruitzichten zijn dat de laatste zondag van juni het warme seizoen in België wordt). Mooi gemaakt bier, dat het verdient om een keer geproefd te worden. En: gefeliciteerd aan Palm om geen idiote woordspeling met hop te bedenken om hun bier aan te bieden. U zal merken dat de verleiding moeilijk te weerstaan is door sommige brouwers.

7 Giraffes, Williams Brothers Brewing Company

Op naar de eerste in de officiële line-up, een Schots bier. Brouwers hebben blijkbaar iets met beestjes; heel veel bieren dragen wel iets dierlijks in de naam. Waarom dat precies giraffen moeten zijn, is niet helemaal duidelijk, de legende gaat dat de vorm van het cijfer 7 doet denken aan de nek van een giraf. Dit bier onderscheidt zich door het gebruik van 7 verschillende mouten. Het smaakt best goed en drinkt ook weer makkelijk weg. We vragen ons af wat de meerwaarde is van het gebruik van verschillende mouten; de hoeveelheid gebrande mout overheerst licht. Bij elke slok krijg je die mooie gebrande koffie-achtige toets in de mond, die echter telkens ook snel weer wegvalt. Als je van die smaak houdt, maar de echte stevige stout-bommen te zwaar vindt, is dit zeker iets voor jou. In elk geval een toffe ontdekking uit de Highlands.

Hoppa Hontas, Brouwerij Maenhout, 6,5% Alc. Vol

We hadden u al gezegd dat de verleiding om hop-woordspelingen te maken moeilijk te weerstaan valt. Beeldt u in: de brouwzaal bij Maenhout, enkele jaren geleden. Een mooi nieuw bier is klaar. Het is een India Pale Ale (dus een extra gehopt amber biertje). Er is uitsluitend Amerikaanse hop gebruikt. En je moet een naam verzinnen. Indianen, hop,… Pocahontas! Hoppa Hontas! Ja, inderdaad. Getrouw aan de etiketstijl van Maenhout (zie ook Koeketiene en Berentemmer, bijvoorbeeld) zien we een cartoonesk getekende, wulpse indiaanse met vlechtjes net lang genoeg om de strategisch geplaatste secundaire geslachtskenmerken te maskeren. Ge moet er voor zijn, zullen we het maar toedekken met de mantel der liefde die we zo graag hanteren. Waar ge geen moeite voor moet doen, is voor het bier zelf. Lage alcohol, mooie smaak. Een fijn biertje dat lekker wegdrinkt en waar je je niet te veel zorgen over moet maken als je er twee of drie van verzet. Aangenaam, met de ogen dicht en als je pas nadien hoort hoe het heet.

Cochonette, Brasserie à Vapeur, 9% alc. Vol

Nog zo eentje voor met de ogen dicht. Zoals al eerder gesteld, zijn beestjes redelijk populair bij brouwers. En met stip op nummer een het varken. Waarom een brouwer zijn bier vrijwillig zou willen associëren met zuipen als een varken zal wel altijd een mysterie blijven. Maar als je het dan doet, is er misschien, met wat moeite, ook wel een smaakvolle manier voor te bedenken. Of je kan het doen zoals Brasserie à Vapeur. Die vroegen een striptekenaar om een reeks varkentjes te tekenen. Elke soort fles heeft zijn eigen versie, met als top of the bill de grote flessen, waar je een soort naakte zeug met blote melktieten ziet waar zelfs de gemiddelde Playboy-abonnee met afschuw de ogen van afwendt. Jammer, jammer, jammer… want het bier zelf is top! Je voelt niet dat dit kleine ontdekkinkje 9% sterk is, want het loopt vlotter binnen dan het Rupelwater bij de overstroming van Willebroek. Heel mooi biertje, bij voorkeur te genieten met zilverpapier rond de fles.

Vossen met de Meynen 69, brouwerij Anders, 6,9%

Na de pauze een bier met een naam die de grens tussen extreem flauw en fijn gevonden aftast. Wij kregen er alvast spontaan een glimlach van op het gezicht. Al kunnen we ons inbeelden dat mensen die niet noodzakelijk alk bier willen proeven dit toch links laten liggen als een studentikoos probeerseltje. Ze zouden iets moois missen. Het verhaal achter het bier is hartverwarmend (en wat de  Beerlovers betreft, een soort voorafspiegeling van wat ooit misschien wel eens zou kunnen gebeuren bij ons): twee vrienden die graag bier drinken besluiten om een bier te maken en de opbrengsten te schenken aan een goed doel (onderzoek naar een zeldzame spierziekte). Ze beginnen bij het Anker, verhuizen dan naar Hof Ten Dormael en komen uiteindelijk uit bij Brouwerij Anders in Halen. Ze laten daar een lekker drinkbaar blondje brouwen en dopen het, waarschijnlijk na een niet echt lange brainstorm, naar zichzelf te noemen (ze heten Patrick Vossen en Jef Meynen). Gelukkig was Meynen niet alleen aan de slag, of het had waarschijnlijk Meyne Jef geheten, en dan krijg je het zelfs niet aan ons verkocht, vrees ik…

Boeght Van den Afgrond, Hofbrouwerijke, 7% alc. Vol

Nu komen we terecht bij kronkels die Stephen Hawking momenteel probeert te doorgronden. Waarschijnlijk is dit soort ongein enkel mogelijk in Vlaanderen. Café Den Afgrond in Heist-op-den-Berg was een geliefd biercafé in de streek. Ze vonden dat ze een eigen huisbier moesten hebben, en vroegen aan Hofbrouwerijke om dat te creëren. Waarschijnlijk op de verzuchting van een van de klanten ‘Wa veu Boecht goa da zen jom’, werd de naam een feit… Om dat alles nog wat kracht bij te zetten, werd gekozen voor 3 verschillende etiketten, die ook strijden in de titel ‘minst commerciële idee ooit’. Eentje ervan is donkerblauw met een soort toiletgraffiti van twee testikels en een bijhorende jongeheer. Ja, dat is het soort flesje dat je spontaan uit het rek neemt. En toch… Om het te vergelijken met het sprookje van het lelijke eendje: dit bier is alvast een mooie zwaan, maar ze geraakt niet uit de schimmelige eierschaal waarin ze verpakt zit. Aan ons om de schaal er af te pellen en die prachtige zwaan te ontdekken.

Tjeeses Reserva, Struise Brouwers, 10%

Regelmatige lezers of medeproevers zullen al weten dat de Beerlovers redelijk wild zijn van wat Struise Brouwers presteert. Maar ook daar stellen we ons de vraag: wat bezielt die mensen als ze etiketten maken? In dit geval zien we een soort jezusfiguur, de ogen op halfzeven, rook uit de neusgaten, duidelijk in bedenkelijke staat. Dat alles met een kerstmuts op. Omdat het kerstbier is, natuurlijk. Jaja. Voor de export naar de USA werd de rook weggephotoshopt en kreeg Jezus een zonnebril. Zo mogelijk nog meer van de pot gerukt. Waarom toch? Dit bier, gerijpt op eiken vaten, verdient een royale behandeling, met een klassevolle fles. Dan krijg je meteen het gevoel dat je iets waardevols aan het drinken bent, en ga je er ook respectvol mee om. Nu lijkt het alsof je een soort hippie-ginsengmengsel tot je neemt. De verpakking doet afbreuk aan de smaakexplosie die het bier biedt. Het pakt je bij verrassing. De beste manier van pakken, dat wel, maar toch…

 

Alle lelijkheid, kitsch en slechte ideeën ten spijt, kregen de aanwezigen toch weer 7 mooie bieren voorgeschoteld. Deze keer gingen we voor twee top dries: die van het beste bier en die van het meest bijgebleven bier qua naam of etiket (in goede of slechte zin, want ook slechte reclame is reclame, natuurlijk 😉 ).

De top drie van namen en/of etiketten die het meest bijbleven bij de Beerlovers leverde een ex aequo op: 8 stemmen werden uitgereikt aan zowel de Hoppa Hontas, de Vossen Met de Meynen 69 en de Boeght van den Afgrond.

De belangrijkste top drie, die van de smaak, leverde een uitgesproken winnaar en een dicht bij elkaar liggende nummer twee en drie op:

1)     Tjeeses Reserva

2)     Vossen met de Meynen 69

3)     Cochonnette (met 1 puntje minder dan nummer 2)

 

Alweer een zeer geslaagde proeverij van de Beerlovers, die balanceerde op de dunne lijn van de goede smaak en de kitsch, maar gelukkig steeds overhelde naar de juiste kant als het over het enige belangrijke gaat: wat een bier in je mond doet.

Dank aan de 35 aanwezigen, dank aan Café Mombasa (goeie naam en goed logo, trouwens 😉 ) en tot de volgende keer!

Beerlovers tasting ‘Parels voor de zwijnen’
25/03/2013 – café Mombasa (Borgerhout)